ငွက္ကေလးအိမ္မျပန္တဲ့ေန႔

ေကာင္းကင္ျပင္က ၾကယ္ေတြထိုးဆင္း
အလင္းေတြ ေဆာက္တည္ရာမရ ငိုက္သြားခဲ႔ခ်ိန္ကေပါ႔
ငါဒီေန႔ေတာ႔ ေဝးေဝးမသြားေတာ့ဘူးလို႔
ငွက္ကေလးကေတြးရင္း အေတာင္ေတြ ခ်ိဳးခ်လိုက္တယ္
အဲဒီအခ်ိန္မွာ
သူ႕ကို ျဖတ္ခနဲ ျမင္လိုက္ခဲ့တာပါ
ပ်ံသန္းသြားလိုက္တာမ်ား ပင္လယ္ျပင္ဘက္ကို ထြက္ေတာ႔မလို
ေမေမကေျပာေနတယ္
ခုတေလာ အရာရာဟာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ရွိလိုက္တာတဲ့
ေဝးေဝးမသြားနဲ႔သားလို႔ သူမွာတယ္
စူးစမ္းစြန္႔စားခ်င္တဲ့စိတ္ဟာ ကမ႓ေက်ာ္ေစသတဲ့ေမေမ
လူေတြေျပာေျပာေနတာ သားၾကားဖူးတယ္
ေယာနသံစင္ေရာ္
အစဉ္အလာကို ေဖာက္ထြက္ၿပီး လြတ္ေျမာက္ခဲ့သူ
ငွက္ကေလးဟာ အတိုင္းအဆမဲ့ အေတြးေတြနဲ႔
ခ်ိဳးထားတဲ့အေတာင္ကို လွည့္ရင္း ျပန္ဆန္႔ထြက္လိုက္တယ္
မိုးသားေတြ တလိပ္လိပ္ တက္ေနတဲ့ဘက္က
သူ႕ကို ျဖတ္ပ်ံသြားတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္က ဟိုးအေဝးမွာ
ေမေမ့စကားကို ခဏေမ့ထားၿပီး ေတာင္ပံကို ခပ္သြက္သြက္ခတ္တယ္
ေလတိုးသံဟာ တေျဖးေျဖး ျပင္းျပင္းလာတယ္
ရွင္ ကၽြန္မေနာက္ ဘာလို႔ လိုက္လာတာလဲလို႔ ေရွ႕က ငွက္ကေလးက လွည့္ေမးတယ္
ဒီေလာက္ ေလေတြတိုက္ေနတဲ့ဘက္ကို မင္းဘာသြားလုပ္တာလဲ သိခ်င္လို႔ေပါ႔လို႔ သူျပန္ေျဖတယ္
ေလတိုက္လို႔ သစ္ရြက္ေတြလႈပ္ရင္ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ရႊင္တာေပါ႔ရွင္လို႔ သူမက မခို႔တရို႕ေလး ေျပာတယ္
သူတို႔ခ်င္း ရင္ေဘာင္တန္းမိတဲ့အခါ
ပင္လယ္ေရျပင္ဟာ အျပာေရာင္ သန္းေနၿပီ
ျမင္ေနက် မိုးကုတ္စက္ဝန္းမွာ အနက္ေရာင္ လိုက္ကာေတြ က်ေနၿပီ
မိုးေတြလည္း သည္းသည္းမည္းမည္း ရြာလို႔
လွ်ပ္စီး မိုးႀကိဳးေတြလည္း ျမင္ေနရၿပီ
ငါတို႔ ျပန္ၾကမလားလို႔ သူေမးလိုက္ေတာ့
ရွင္က ေၾကာက္တတ္လိုက္တာေနာ္လို႔ သူမျပန္ေျပာတဲ့အခါ
သူ႕မာနဟာ ေထာင္းခနဲ ထလာတယ္
တဟူးဟူးတိုက္ေနတဲ့ ေလကို အျပင္ဆန္ရင္း သူပ်ံတယ္
ဒီေန႔ေလ ရွင္နဲ႔ေတြ႕ရတာ ကၽြန္မသိပ္ေပ်ာ္တာပဲလို႔
သူ႕အနားကပ္ၿပီး တိုးတိုးေလး ဆိုသြားေတာ့
သူ႕စိတ္ေတြဆိုတာ ၾကည္ႏူးလို႔
စြန္႔စားသူ ကိုလံဘတ္စ္ဟာ အခ်စ္ကို ေတြ႕ခဲ့ၿပီေပါ႔လို႔
သူေအာ္ဟစ္လိုက္တယ္
ဟိုကေတာ့ တခစ္ခစ္ရယ္လို႔
ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွာ သူတို႔ သတိေမ့သြားလိုက္တာ မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
သတိရခ်ိန္မွာ သူတို႔တစ္ကိုယ္လံုး မိုးေရေတြထဲ နစ္လို႔
ေလတိုက္ႏႈန္းမွာ သူတို႔ အေတာင္ပံေတြဟာ မတိုးေတာ့ဘူး
ရာသီဥတုဟာ အရမ္းဆိုးေနၿပီ
အရာရာဟာ ေလးလံလာၿပီ
သူတို႔ ျပန္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္
နားထဲမွာ သားေရ သားေရ ဆိုတဲ့ ေမေမ့ေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရသလိုပဲ
သူ႕တကိုယ္လံုး တုန္ခါ
အသိတရားဟာ မုန္တိုင္းၾကားထဲေရာက္မွ ေပၚလာေတာ့တယ္
သူတို႔ အေတာင္ေတြကို အစြမ္းကုန္ဖြင့္
လာရာလမ္းအတိုင္း ရြက္စံုလႊင့္ဖို႔ ႀကိဳးစားရတယ္
ေလသံေတြဟာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ တရႊီးရႊီး
မိုးစက္ေတြက ဓားသြားထက္ထက္ေတြလို သူတို႔ကို လာလာရိုက္ခတ္တယ္
ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုး မည္းေမွာင္ေနလိုက္တာက
အခ်င္းခ်င္းေတာင္ မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို
သူတို႔ေတြ ခဏခဏ ကြဲသြားလိုက္တာမ်ား
အရိပ္ကိုဖမ္းၿပီး ပ်ံသန္းေနရသလို
ေလသံမိုးသံကလြဲလို႔ ဘာသံမွ သူတို႔ မၾကားရေတာ့ဘူး
တခါေတာ့
ကၽြန္မကို ကယ္ပါဦး ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးေလးတစ္ခ်က္ ၾကားလိုက္ၿပီး
ေကာင္မေလးဟာ ေလစီးေၾကာင္းမွာ လြင့္က်သြားလိုက္တာ
ငွက္ကေလးဟာ အတင္းပဲ အရိပ္က်သြားရာဘက္ကို ထိုးစိုက္ဆင္း
ေကာင္မေလးကို သူ႕အေတာင္ႏွစ္ဘက္ၾကား သိုဝွက္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း
အံကိုတင္းလို႔ အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း ရွဴတယ္
ကၽြန္မကို ပစ္မသြားပါနဲ႔ေနာ္လို႔ သူမ ငိုရိႈက္ရင္း ေျပာတဲ့အခါ
သူ႕စိတ္မွာ အစိုးရိမ္ဆံုး အေျခအေနကို ခံစားလိုက္ရတယ္
ငါတို႔ ဘယ္ကို ေရာက္ေနၿပီလဲ
ငါတို႔ ဘယ္ကို ဦးတည္ေနတာလဲ
အေဖ အေမ ညီေလး ညီမေလး
ငါ႔မိသားစု အသိုက္အၿမံဳေလး ဘယ္မွာလဲ
မုန္တိုင္းက ေနရာအႏွံ႔ကို အျပင္းဆံုး ရိုက္ခတ္ေနၿပီ
သူ႕မ်က္လံုးေတြ ျပာေနခဲ့
သူ႕ေျခလက္ေတြ အားေပ်ာ့ေနခဲ့
သူ႕ႏွလံုးခုန္သံဟာ တိုးတိတ္စြာ
သူ႕မ်က္ဝန္း ပိတ္ကားျပင္မွာ ပံုရိပ္ေတြ ထင္လာတယ္
အေဖ အေမ ညီေလး ညီမေလး ငါ႔ခ်စ္သူ
စကၠန္႔ေပါင္းမ်ားစြာ
မိနစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
နာရီေပါင္းမ်ားစြာ
ေလသံေတြဟာ တဝူးဝူး
လိႈင္းရိုက္သံေတြက တေဝါေဝါ
ေလွကေလးဟာ သူ႕ကို ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုဆီ ေခၚေဆာင္သြားပါလိမ့္မယ္
ေနာက္တစ္ခါ ေမေမနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ခြင့္ ရတဲ့အခါ
သူဒီအမွားကို ျပင္ခြင့္ရခ်င္တဲ့အေၾကာင္း
ခ်စ္သူနဲ႔အတူ ဒူးေထာက္ ဆုေတာင္းခ်င္တယ္။


လင္းဆက္
03 May 2009